Thuiskomen. Echt thuis zijn. Is dat niet iets waar ieder mens ten diepste naar hunkert? Is dat niet wat mensen bedoelen als ze zeggen dat ze ‘vrede’ of ‘rust’ willen vinden? Is dat niet wat Augustinus bedoelde toen hij schreef: ‘Rusteloos blijft ons hart, totdat het zijn rust vindt in U’? We zoeken naar een plaats waar we onszelf kunnen zijn, ons geliefd weten, het gedoe van deze wereld achter ons kunnen laten. Eigenlijk is dat waar het in dit boek over gaat.
Rieki Vermeer groeide op in een gelovig nest. Trouwde, kreeg haar eigen gezin. Ogenschijnlijk was alles keurig christelijk op orde: huisje, boompje, beestje, en op zondag naar de kerk. Maar op een lenteochtend in Rotterdam doet God haar ogen open voor de wereld om haar heen. Ze ziet de gejaagdheid van de mensen, de leegte, de verwarring, de hunkering… en de verlorenheid. Ze beseft hoe bevoorrecht ze is dat ze mag leven met een hoopvol perspectief voor de eeuwigheid, maar ziet opeens ook hoeveel mensen zonder dat perspectief door het leven gaan. En zo ontstaat een nieuwe ontdekkingsreis. Een geestelijke ontdekkingsreis voor haarzelf; wat betekent mijn hoopvolle perspectief voor mijn leven van vandaag? En: hoe mag ik vanuit mijn geloof van betekenis zijn voor de zoekende mensen om mij heen?
Thuiskomen is niet het verhaal van één supergelovige. Thuiskomen is het verhaal van God, Die ogen wil openen voor Zijn genade, Zijn Zoon en Zijn perspectief op het leven.